Zaterdag 3 november 2012 

.... ’s Middags worden we om een uur of 4 opgehaald en rijden we de pier op. Ons hutnummer wordt op de bagage geschreven en met een kraan wordt alle bagage aan boord gehesen. Bij de receptie volgt de inschrijving en worden we naar onze hut geleid. Daarna volgen de veiligheidsinstructies met betrekking tot het nood-/evacuatiesignaal, het aantrekken van de reddingsvesten en een eventuele evacuatie naar de reddingsboten. Hierna volgt al het eten aan boord en varen we via het Beagle kanaal de haven uit.....

Maandag 5 november 2012

Vanochtend hebben we onze eerste zodiac landing op Carcass Island, één van de eilanden die tot Falklands behoren. Via de omroepinstallatie wordt aangekondigd dat iedereen zich kan klaarmaken voor de landing, nogal een uitdaging op zich. Hoewel het zonnetje lekker schijnt, toch eerst warm aankleden, jas aan en daarna het reddingsvest. Als laatste nog de rugzak. In de gang naar de zodiacs is het al aardig druk, iedereen wordt gecontroleerd op het dragen van een reddingsvest en dient zijn/haar aanwezigheidskaartje aan boord op ‘afwezig’ te hebben gedraaid. Daarna via een trap naar een platform om in de zodiac te stappen.....

.....Eerst lopen we via het kenmerkende tussoc gras ietsjes naar boven en zien we eerst een grote groep ganzen, maar ook al direct een Gentoo- (Ezels-) pinguïnkolonie. De pinguïns zijn in het broedseizoen en vele liggen op hun nest. Zo nu en dan is het ei waar ze op broeden eventjes zichtbaar. Er is een aantal van deze broedende kolonies op de helling waar we uren naar zouden kunnen kijken. Het tempo waarmee je langs de kolonies loopt kun je zelf bepalen, er is absoluut geen haast bij. Een 100-tal meter verderop is een groot aantal pinguïns op het strand. Omdat we op de duinen zitten heb je een prachtig uitzicht op deze Ezelspinguïns en een verdwaalde Magellaenpinguïn.....

....Terwijl we verder varen, genieten we van een lunch om ons daarna klaar te maken voor de 2e landing op Saunders Island. Hier landen we op het strand en worden we door een aantal erg nieuwsgierige Caracara’s op gewacht. Eentje komt tot op ca. 50 cm om alles eens goed te bewonderen. Ook hier is het weer een lichte helling oplopen om de broedende Ezelspinguïns te zien, maar ook onze eerste paar Koningspinguïns! Deze kleurrijke vogels blijven voor ons staan om ze uitgebreid te kunnen fotograferen. De meeste mensen lopen de helling verder op om naar de Rockhopper (rotsspringer) pinguïn te gaan; wij lopen naar het strand om daar de pinguïns te bewonderen. Onderweg zien we een Koningspinguïn met jong. Het bruine, donzige jong roept continu om eten en zo nu en dan geeft de volwassen pinguïn er gehoor aan. Beide koningsouders zorgen voor hun kuiken, dus het is -voor ons- niet te zeggen of het moeder of vader is. Verderop loopt nog een 4-tal Koningspinguïns. We komen niet helemaal tot aan het water en omdat we toch bang zijn niet alles te zien, lopen we ook de helling op om naar de Rockhoppers te gaan. De hele helling naar beneden toe staan de Rockhoppers, het zijn er al snel enkele duizenden, zo nu en dan met een King Cormorant (Blauwoogaalscholver) ertussen. De skua’s vliegen er overheen in de hoop een ei te kunnen pikken. Ze worden echter door de pinguïns (tijdelijk) weggejaagd. Op zo’n 5 meter afstand bewonder ik de kolonie, als een nieuwsgierige pinguïn mij tot op een ½ meter nadert..... Dit is de afsluiting van een geweldig dag op de Falklands!

Vrijdag 9 november 2012       

Na een paar onstuimige dagen op zee, komen we in de loop van de ochtend dan eindelijk bij South Georgia aan. We hebben een speciale vergunning voor de Bay of Isles en met name Prion Island om de (broedende) albatrossen te kunnen zien. Dit eiland wordt slechts een paar keer per jaar aangedaan, dus de vergunning is wel bijzonder. Ook bijzonder is dat dit eigenlijk nooit de eerste landing op South Georgia mag zijn. Een eerste zodiac wordt te water gelaten, maar bij het instappen wordt al snel duidelijk dat het moeilijk zal worden. Wij vinden het van bovenaf wel leuk om te fotograferen/filmen, maar voor de passagiers is het toch wel wat zwaarder. Deze zodiac is al snel bedekt met sneeuw/hagel en het blijkt dat het aan land gaan ook niet gemakkelijk is. Het strand wordt bewaakt door een aantal agressieve zeeolifanten en furseals (zeeberen, een grote zeeleeuwensoort). Later blijkt zelfs dat een van de furseals een rugzak heeft kapotgebeten. Een tweede zodiac blijft om het schip cirkelen, maar krijgt geen toestemming om passagiers aan boord te laten. Delphine deelt na een tijdje dan ook mee dat deze landing niet zal doorgaan. Helaas.....

Zaterdag 10 november 2012

..... door naar Grytviken en King Edward Point. Dit is een landing die elk schip moet doen, want hier bevindt zich de regering van South Georgia. Hier worden de paspoorten gecontroleerd die bij aankomst op het schip in beslag zijn genomen bij de receptie, en ook moet het schip officieel gecleared worden. Na het stofzuigen heeft iedereen een verklaring moeten tekenen en ook dat wordt gecontroleerd.....

....Na de lunch klinkt de ‘go’ en kleden we ons snel weer om. Voor we in de zodiac stappen moeten we eerst onze laarzen desinfecteren in speciale bakken. De deining is aanzienlijk geworden en de kapitein probeert het schip in een zo gunstig mogelijke positie te manoeuvreren. Hij komt persoonlijk kijken of het verantwoord is, maar gelukkig mogen we dan toch van boord. We landen bij de begraafplaats waar Ernst Shackleton begraven ligt. De wind is aanzienlijk, zo nu en dan wordt je gewoon weggeblazen. Na een gezamenlijke toost op de Boss met een Jack Daniels whisky, mag iedereen zijn eigen gang gaan. Je kunt mee met een rondleiding door dit oude walvisstation, maar wij besluiten zelf de boel te gaan verkennen. Direct bij de landingsplaats hebben we namelijk al Koningspinguïns gezien, en ja die hebben onze eerste interesse ook al zijn het er maar een paar. Vooraf leek Grytviken ons niet echt een leuke landingsplaats, maar nu we er zijn is het toch wel een bijzondere locatie......

.....We zien opeens een behoorlijke groep Koningspinguïns bovenaan een besneeuwde heuvel staan. We klimmen omhoog en op nog geen 5 meter afstand gaan we in de sneeuw zitten om deze prachtige beesten te bekijken. Sommige zijn in de rui en hebben donsplekjes op hun lichaam. Als de pinguïns in de rui zijn hebben ze al hun energie nodig om zo snel mogelijk uit de rui te komen en weer een waterproof vel te krijgen. Vaak zonderen ze zich in grote kolonies af van de crèches omdat die te luidruchtig zijn. Hier staan zo’n 15-20 pinguïns bij elkaar en zo te zien storen ze zich niet aan ons. Een paar pinguïns maakt zich op voor de lange reis naar beneden. Ze strekken zich uit, hoofd in de nek, snavel in de lucht en slaken een kreet. Dan waggelen ze langzaam over de sneeuw een stukje naar beneden. Een enkeling struikelt en valt op zijn buik, grappig om te zien. Ze lopen vlak langs ons, geweldig!.....

Zondag 11 november 2012

Het ochtenddoel is een landing op St. Andrews Bay, het schip zet koers naar deze baai om daar de nacht door te brengen. ’s Nachts blijkt al dat dit niet echt gemakkelijk zal worden. Op het tv kanaal is de route die het schip aflegt te volgen en het blijkt dat we continu heen en weer zijn gevaren tussen de baai en open zee. Er was te veel wind om voor anker te gaan. De landing gaat inderdaad niet door, dus wordt plan B uit de kast gehaald: Ocean Harbour. Hiervoor vaart het schip weer terug, noordwaarts. Ook hier is te veel wind, tijd voor plan C. We varen nog verder naar het noorden, vrijwel terug tot aan Grytviken voor een landing bij Godthul. Deze poging lukt wel en we landen op een strandje bezaaid met furseals en zeeolifanten.... 

......Op de heling liggen weer verschillende kleine kolonies broedende Ezelspinguïns. Skua’s proberen continu hun eieren te stelen. Het is mooi om te zien hoe ze hun nest proberen te verdedigen en vooral het afwerende, sissende geluid dat ze daarbij maken is goed hoorbaar..... 

......Voor de lunch gaan we weer terug aan boord en horen we dat we doorvaren naar Gold Harbour. Er wordt weer eerst een proefzodiac te water gelaten, maar wij staan al gereed om de landing te kunnen maken. Het is veilig om te landen, dus wij zitten in de eerste zodiac. Tot aan het strand gaat alles goed, maar dan komt een golf die ons een behoorlijke zwieper geeft. De 3 stafleden die aan strand staan om de zodiac op te vangen springen snel opzij, wat ook zeker nodig was. Het plan was eigenlijk om de zodiacs om te keren, zodat we aan motorzijde zouden uitstappen, maar dit wordt snel aangepast. Een andere golf voert ons echter weer terug en zo wordt het weer het oorspronkelijke plan: motor naar strandzijde. Jim, onze zodiac piloot is echter iets te enthousiast en springt al het water in. Tot borsthoogte staat hij nu in het koude water. Wij kunnen echter normaal uitstappen en staan op een strand dat nog meer dan vanochtend bezaaid is met grote zeeolifanten en zeeleeuwen. We hebben een tijdje op dit strand, want de volgende zodiac is pas net vertrokken. Achteraf horen we dat het 1 uur geduurd heeft om iedereen van boord te laten gaan: een enkeling is vanwege de golfslag aan boord gebleven. Ook nu is weer met behulp van rode vlaggen de route van het strand af gemarkeerd. We lopen ietsjes omhoog en zien dan een supergrote kolonie Koningspinguïns. GEWELDIG. Een goede mix tussen de volwassen en pluizige jonge pinguïns zo ver het oog reikt. En overal op het strand de zeeolifanten en zeeleeuwen. Tussen het gras boven ons zit zo nu en dan ook nog een zeeleeuw, dus het is opletten waar je loopt. We wandelen tot aan een stroompje op een paar meter afstand van de Koningspinguïns. Tot zover kunnen we gaan zonder tussen de pinguïns door te lopen. Het stroompje ligt vol met veren van pinguïns in de rui; de zeeleeuwen storen zich er niet aan en liggen er ook lekker in. Het is schijnbaar ook een goede route voor Ezelspinguïns die -sterk in de minderheid- ook van hoger gelegen gebieden naar het strand willen. Het lijkt maar een half uurtje dat we hier gezeten hebben, maar dan krijgen we toch het verzoek om terug te gaan. En dan zijn we nog niet eens aan het strand geweest. Andere zodiacs zijn, om tijd goed te maken, alleen maar aan het strand geweest. We hebben echter geen moment het gevoel gehad dat er ca. 90 mensen op het strand of de hoger gelegen duinen zijn geweest. We stappen in de een na laatste zodiac en worden enthousiast opgewacht door de bemanning. Een swingend muziekje en dansende mensen op het dek. Een passende afsluiting, namelijk een barbecue aan boord. We proberen het eventjes aan dek, maar het is toch wel erg koud. Het eten smaakt er binnen niet minder door. Wat een geweldige dag!

Donderdag 15 november 2012

Vanochtend worden we gewekt met de mededeling dat we officieel in Antarctica zijn. We zijn de 60e breedtegraad overgestoken. Buiten is het mistig en drijven ijsbergen, het dek is glad en besneeuwd, want Antarctica heet ons op passende wijze welkom..... 

......Het landingspunt is niet te zien door de mist en even later is ook de Plancius niet meer te zien. In een stuk niemandsland scheren alleen de stormvogels laag over het water tot opeens Elephant Island voor ons opdoemt. In de mist zien we al een aantal mensen aan land gaan, wij moeten nog even wachten tot de deining wat minder is en zodiac 2 helemaal leeg is. De landingsplaats bestaat uit een aantal gladuitziende rotsen die continu overspoeld worden. Drie crewleden staan al klaar om iedereen veilig aan land te krijgen. We houden de reddingsvesten aan en klimmen direct rechts tussen de rotsen omhoog. Hier staat een kolonie Kinbandpinguïns. Een aantal is er aan het baltsen, andere staan ongestoord in de verte te staren. De doorkijk naar het open water is erg mooi door de ruige en scherpe rotsformaties. Ali meldt dat er iets hoger ook Macaronipinguïns te zien zijn, dus nog een glibberige klim naar boven en ja hoor daar staat een 20-tal Macaronipinguïns. De gele lange veren boven hun ogen hangen druilerig naar beneden. Komt het door de sneeuw? Door de kou? Ze zien er in ieder geval niet zo vrolijk uit. Een stel Kinbandpinguïns ernaast geeft het contrast mooi weer. Zij lijken gewoon altijd te lachen....Via een eenzame Weddellseal kom ik uiteindelijk bij een grote kolonie Kinband-pinguïns en Ezelpinguïns terecht. Tot hoog op de helling zie je de nesten en de waggelende pinguïns. Beneden laten een paar Weddellseals zich horen en ook zie ik een kleine zeeolifant door de kolonie blubberen. Wat is er ook hier weer enorm veel te zien....

Vrijdag 16 november 2012

.....Om 07.30 hebben we ontbijt, maar we hebben nog maar een hap genomen, of er volgt een mededeling: orka’s gespot. Met nog een aantal anderen sprinten we naar onze hut, jassen aan en camera’s in aanslag. Voor op de boeg zien we wat spuitwater, er zouden 3 orka’s zijn. Het schip volgt ze een tijdje, maar ze blijven vrij ver weg. Maar dan opeens zijn ze wat dichterbij en zien we 4 keer het sproeiende water: er zijn geen 3 maar 4 orka’s. We kunnen ze op afstand toch nog goed volgen en redelijk goed zien. Ook zien we weer zwemmende pinguïns.... 

.....De landing op Brown Bluff is een gemakkelijke: het weer speelt goed mee. Lekker kalm water en een heerlijk zonnetje. We zetten voet op Antarctica! Op het strand gaan de dubbele thermo handschoenen, de bivakmuts en gewone muts direct af. Het is 6°C.... 

.....Op dit eiland zit voornamelijk de Adeliepinguïn met een kenmerkende witte rand om zijn ogen. We blijven bewust de waterkant volgen om de pinguïns in en uit het water te zien komen. En dat is zeker gelukt, ze komen recht voor onze neus uit het water of dreigen er in te gaan. Zeker een groepje is wel erg twijfelend. Minutenlang lijkt het alsof ze zullen gaan, maar er gebeurd niets. Uiteindelijk gaat een aantal toch nog het water in. Verder zien en beleven we erg veel; pinguïns die elkaar met hun vleugels slaan, het lijkt wel een oude slapstick, pinguïns die elkaar boos achtervolgen en razendsnel buikschuivend wel honderd meter afleggen, ijsetende pinguïns, door het water vliegende pinguïns, maar ook weer broedende pinguïns. En niet te vergeten pinguïns die steentjes voor hun nest halen. Hun nesten zijn erg mooi gebouwd met vele kleine kiezeltjes. De tijd vliegt echt voorbij....

Zaterdag 17 november 2012

Eigenlijk zouden we vanochtend wel erg graag nog even willen blijven liggen, maar het is om 7 uur ontbijten om om 8 uur aan land te gaan op Half Moon Island, de naam spreekt voor zich. Het zonnetje laat zich af en toe al even zien en dus doen we 1 laagje minder aan. Ik zou bijna willen zeggen, uiteraard zitten we weer in een van de eerste boten op weg voor de landing. Een makkelijke landing dit keer, zelfs de crew hoeft niet veel te doen en hoeft zeker niet het water in. Het is een klein kiezelstrandje met direct daarna een steilere met sneeuw bedekte helling. Op de sneeuwrand staan 3 Blauwoog-aalscholvers, dus dat wordt al direct de eerste fotostop. Ook zwemmen er een paar pinguïns dicht bij de oever en ja hoor die komen gezellig bij ons op het strand. Drie Gentoos en 1 Kinband. De Kinband-pinguïn is ijverig bezig de juiste steen te zoeken en komt ermee zo dichtbij dat het lijkt of hij hem mij wil aanbieden. Prachtig hoe onverschrokken de dieren hier zijn. We volgen zo ongeveer als laatste het pad naar boven en komen links en rechts al pinguïns tegen, die helemaal vanaf de oever met een steen naar boven waggelen om daar hun nest te versterken. Soms is de helling net iets te steil en glijden ze op hun buik terug naar beneden. Boven is een splitsing, links naar de pinguïns, rechts naar de Weddellseals. Gelukkig ligt er op de splitsing zelf ook al een pinguïnkolonie, dus die eerst maar bewonderen. Wat een kabaal, het lijkt wel of alle pinguïns tegelijk aan het roepen zijn. Kop omhoog, nek uitstrekken en schateren maar. Mooi om te zien hoe de nek opbolt als ze zo trompetteren. De kolonie had niet op een mooiere plaats kunnen liggen, mooie rotsen tegen de witte achtergrond en een mooie baai met hoge ijsranden om het plaatje compleet te maken.....

....toch door naar de 2e kolonie een eindje verderop. We moeten de pinguïnsnelweg oversteken, dus goed naar links en rechts kijken; pinguïns hebben voorrang! Als je toch ziet wat een afstanden deze kleine beestjes, vaak met steen in hun bek, moeten afleggen, dan zou je er haast je muts voor afnemen. De 2e kolonie ligt mooi tussen een paar uitstekende kale rotsen en je kunt er enorm dichtbij komen. Als je ergens gaat zitten, kun je er bijna zeker van zijn dat je een keer je voeten moet intrekken om te voorkomen dat een pinguïn erover struikelt. Mick en Andrew wijzen ons op de enige Macaroniepinguïn die zich blijkbaar erg thuis voelt tussen de Kindbandpinguïns. Alweer willen we eigenlijk niet weg, maar de 3 uur zitten er op en we moeten langzaam weer richting de zodiacs....

Zondag 18 november 2012

.....Na de lunch staat Neko Harbour op het programma. Ook nu weer zal een aantal zodiacs eerst aan land gaan en de andere zullen een cruise maken. De baai is bezaaid met ijsschotsen en wat ijsbergen en voor het eerst deze reis is het water zo glad als een spiegel. Vrijwel geen enkel rimpeltje en prachtige weerspiegelingen, ondanks dat het nog steeds bewolkt is. Er volgt een mooi krakend geluid als de Plancius door het ijs vaart. Alleen dit is al prachtig. Om aan strand te komen, moeten de zodiacs erg rustig varen en echt hun weg zoeken. Dit kan alleen gedaan worden als het windstil is, omdat de zodiacs er anders gewoonweg niet doorheen kunnen; het ijs beweegt dan teveel en kan de doorgang belemmeren....

.....Aan land staan sneeuwschoenen voor ons klaar die gemakkelijk onder de laarzen aangedaan kunnen. Je kunt er erg gemakkelijk mee lopen, vrijwel loodrecht de berg omhoog. Eerst nog langs een Weddellzeehond en daarna door naar het hoogste punt. De tocht naar het uitzichtpunt voert langs een aantal Gentoopinguïnkolonies en helemaal boven heb je een fantastisch uitzicht over de baai en de gletsjer. De Plancius lijkt wel erg klein zo van boven, kleiner dan ijsschotsen of de ijsbergen. Ze ligt te midden van een zee vol witte vlekken.....

Maandag 19 november 2012

Als we opstaan, is het bewolkt en vaart het schip langzaam de baai in. Er liggen behoorlijke ijsbergen, dus hij moet goed opletten....

.....Delphine meldt dat we ons kunnen klaarmaken voor de allerlaatste landing van deze reis en dus nog even snel naar de wc en dan naar de zodiacs. Niet veel later volgt echter de mededeling dat de landing niet door kan gaan omdat de doorgang naar de landingsplaats volledig geblokkeerd wordt door ijs. Het wordt dus een zodiaccruise langs de ijsbergen....

....We moeten goed uitkijken voor het ijs, want alles is in beweging door de redelijke golfslag. Na de pinguïns varen we verder het ijsveld in en komen we echt tussen de ijsbergen terecht. Klein, groter, groot en enorm groot, echt alles ligt in deze baai samen. Ze zijn hierheen gestuwd door de wind en omdat dit stuk van de baai relatief ondiep is, lopen ze hier vast. Door de helderheid van het water zien we hoe ver de onderkant van de ijsbergen en ijsschotsen naar beneden gaan.....

....Op het moment dat ook voor ons het tijdstip nadert om terug te gaan naar het schip zien we opeens 3 vinnen voor de boeg van Plancius, orka’s! We zijn nog de enige zodiac op het water, dus snel varen we richting Plancius. Dit blijkt echter helemaal niet nodig te zijn, want opeens zien we er eentje direct onder onze zodiac doorzwemmen, geweldig. Het is een grijs-zwarte. Net voor de boeg draait hij zich om waardoor er een mooie grote waterbel op het wateroppervlakte gevormd wordt. Dan is hij weg om vlak bij de ijsschotsen omhoog te komen. Net zoals in films zien we hoe hij zijn kop het water uitsteekt om te kijken of er iets eetbaars op het land ligt. Echt super om dit in het echt te zien. Dan laat hij zicht terugzakken in het water en zwemt hij onder het ijs door naar de andere kant van de schots. Ook daar steekt hij 2x zijn kop naar boven op zoek naar eten om dan definitief uit het zicht te verdwijnen. Wat een ervaring. Helemaal happy keren we terug naar Plancius, waar Ali en Victoria ons enthousiast opwachten, want zij hebben de orka’s ook gezien en willen onze verhalen horen. Of we het niet al te enthousiast op het schip willen vertellen, want niet iedereen heeft ze gezien en al helemaal niet van zo dichtbij. Nou, of dat gaat lukken…. We zijn net op tijd voor het ontbijt en zijn allemaal nog helemaal vol van dit avontuur. Wat een mooie afsluiting van onze Antarcticareis.....

Dinsdag 20 en woensdag 21 november 2012

Hoewel we al op de Drake Passage zitten, heb ik zeer goed geslapen en eigenlijk geen zin om op te staan. We hoeven nu niet al om 08.00 uur aan het ontbijt te zitten, er zal nu toch niet meer zo veel te zien of te beleven zijn. Eerder dan normaal, komt nu om 7.45 uur al de wake-up call, deze keer door Jim. Dat is ongebruikelijk, want normaal zijn het Delphine en Johnny die iedereen wakker maken en aankondigen dat de ontbijtzaal open is. De reden is duidelijk: Humpback Whales op 8 uur. We kijken naar buiten en zien een staart vrij dicht bij onze patrijspoort. Snel aankleden en Bri rent zonder jas (maar met warme fleece) naar buiten. Ik volg wat later met de camera in aanslag. We zien op afstand 2 groepjes van 2 naast de boot zwemmen, prachtig. Mick komt al aangerend met zijn toestel en rent van links naar rechts. Na een tijdje zijn het er geen 4 maar, maar waarschijnlijk 7. En ze zwemmen direct langs het schip, onder het schip door of voor de boeg langs. Je weet gewoon niet meer waar je moet kijken, ze zitten overal en zeer dichtbij. Zo nu en dan een staart, dan eentje of twee die aan het spyhoppen zijn. Uiteraard met het nodige water dat ze uitspuiten, maar ook met geluiden van de walvissen zelf. Prachtig. Alleen de mensen volgen is al grappig, want iedereen blijft van links naar rechts rennen, afhankelijk waar ze zitten. Ook al is het bewolkt en het water onrustig, je kunt ze erg goed volgen. De witte vinnen die blauw schijnen door het water zijn goed zichtbaar en daardoor weet je -als ze dichtbij genoeg zijn- waar ze zwemmen en boven water komen. Het spektakel duurt maar liefst 45 minuten! De kapitein heeft zelfs koers verlegd naar het zuiden om ze een tijdje te volgen. Na de drie kwartier gaan we weer naar het noorden en laten we de walvissen achter ons. Iedereen heeft een goede kans gehad om ze te zien; het ontbijt loopt ietsjes uit. Zoals Mick later zegt, was het zeer bijzonder. In al zijn jaren heeft hij dit nog nooit zo meegemaakt. Het was dan ook super geweldig!....

Donderdag 22 november 2012

Vandaag zit het er dan echt op. We zullen om 06.40 uur gewekt worden, vanaf 07.00 uur kunnen we een uur lang ontbijten en dan moeten we om 08.30 uur van boord. Aangezien we echter het aanmeren in Ushuaia willen bekijken en we daar tegen 07.00 uur aan zullen komen, zijn we al ruim voor de wake-up call aan dek. Weinig vogels, geen walvissen en al helemaal geen pinguïns, vreemd…

....We halen onze paspoorten op, nemen afscheid van Marck en Johnny. Als we net terug zijn in de hut, zien we dat de grote bagage al opgepikt is en wordt niet veel later aangekondigd dat we van boord mogen....

.....We hebben mooi uitzicht op Ushuaia met de besneeuwde toppen voor we echt koers richting Buenos Aires zetten. In het vliegtuig zitten alleen mensen die net terugkomen van Antarctica. Je hoort alleen maar termen als ijs, ijsbergen, pinguïns etc....

....Eens kijken of we vannacht zonder geschommel wel kunnen slapen.