30 december 2018 Pebble Island

Net voor de landing op een eenvoudige zandstrip wat gas bijgeven en neus omhoogtrekken. Gaaf! Op zoek naar de pinguïns! Uiteraard geen verharde wegen dus veel hobbelen. Zo nu en dan de wei weer afsluiten en door. Op het meest verre punt van vandaag zijn de Rockhoppers, met jongen. Terug weer langs de Magelhaen pinguïns en dan over het strand. Even stoppen bij de botten van de walvis die hier in februari is gestrand.

31 december 2018 Pebble Island en Saunders Island

We zouden eerst de laatste vlucht van het eiland af hebben, maar nu blijkbaar toch iets eerder dan gepland. Auto in want helaas kun je hier niet direct vanuit de lodge pinguïns zien en nu hobbelen we naar het westelijk deel van het eiland. Mooie zandstranden waar een eenzame zeeolifant ligt te snurken en waar veel ganzen rondrennen. Ook een paar pinguïns en Turkey vultures.

Door naar de Rockhoppers waar kleintjes in crèches bij elkaar staan. Zo schattig. Twee macaroni pinguïns hebben zich in deze kolonie gevestigd en lijken op de jonkies te letten. Ook liggen er losse eieren die niet uitgekomen zijn en lege doppen. De roofvogels hebben hun best gedaan. Bij een kolonie Gentoo pinguïns zien we een Caracara iets oppeuzelen, een pinguïn waarschijnlijk...

Via een neergeschoten Argentijns jagersvliegtuig dat tijdens de Falkland oorlog is neergestort rijden we terug naar de lodge. Spullen klaarzetten met label van volgende bestemming eraan nog ff wachten en dan naar de landingsstrip. Heel in de verte zien we een klein stipje dichterbij komen. Aangezien het flink waait zwabbert hij behoorlijk maar zonder problemen landt hij. Brandweer hoeft niet ingezet te worden. Op een karretjes dat achter de auto kan staat de blusinstallatie maar blijkbaar is er nog nooit écht iets misgegaan.

Kwartiertje vliegen naar Saunders Island, landen en weg is hij weer. Wij met de auto naar dorp ff wijn halen het is tenslotte oud en nieuw en verder naar de Rookery Inn op een klein half uurtje rijden. Spullen pakken en op naar de albatrossen die hier praktisch om de hoek zitten. Hun typische geluid horen we al snel en niet veel later zien we ze op hun nesten. Ook zij hebben kleintjes af en toe even wiebelen en dan zien we een kopje onder de vleugels door. Ze liggen op de grote flappoten dus lekker warm. Grijze pluizige bolletjes die nog niet de kenmerkende bruine streep bij het oog hebben maar wel echt herkenbaar zijn als albatros.

We blijven de kustlijn volgen en ruiken de Rockhoppers al voor we ze zien. Herinneringen aan Antarctica komen weer terug. We ruiken straks zelf naar pinguïns. De kleine springers zijn op weg naar het water dus we volgen ze . Ze springen van de ene naar andere steen en zijn binnen mum van tijd beneden terwijl wij voetje voor voetje proberen een veilige weg te zoeken. We klauteren verder en komen bij de douche uit. Hier spoelen de pinguïns zich af met zoet water uit de heuvels echt badderen. Heel grappig en dus blijven we hier lekker zitten. De Rockhoppers lopen af en aan dwars door de Imperial shags die hier nestelen en ook chicks hebben en langs de mooie hoge nesten van de albatrossen die ook hier een plekkie hebben gevonden.

1 januari 2019 Saunders Island

Gelukkig Nieuwjaar! We zijn niet tot 24.00 uur opgeborgen. Europees nieuwjaar telt ook. Het weer is onstuimig en in plaats van de Rockhoppers kolonie gaan we naar het strand dat dichterbij ligt. Er is veel wind; het zand stuift in mooie patronen over het strand. We ontdekken een doorgaande route die de pinguïns gebruiken om van de kolonie naar het strand te gaan. We kiezen een strategische plek om ze voorbij te zien komen, maar uiteraard volgen ze dan een iets andere route...

2 januari 2019 Saunders Island

We lopen naar de kolonies van de Rockhoppers. Het is weer een drukte van jewelste met overvliegende skuas meeuwen en duifachtige vogels. Telkens strekken de pinguïns en aalscholvers zich helemaal uit om de jongen te beschermen. De vogels laten zich niet wegjagen en terwijl de gieren zich aan de rand van de kolonie verzamelen voel je gewoon dat er iets gaat gebeuren. De skuas cirkelen rond en opeens maakt er één een duikvlucht grijpt een kleintje en weg is hij weer. De andere skuas erachteraan even rust voor de kolonie maar wel één bewoner minder.

3 januari 2019 Saunders Island en Carcass Island 

Vandaag hebben we de vroege vlucht dus als we zien dat het regent vinden we dat niet zo heel erg. Blijkbaar ligt alle communicatie plat, radio en telefoon doen het niet. Het is dus niet bekend of ons vliegtuigje al vertrokken is van Stanley en wat de ETA is. Omdat we via het hoogste punt op het eiland rijden proberen we daar de piloot te bereiken maar helaas. Niet veel later landt het passagiers eruit wij erin en door naar Carcass Island. 15 minuutjes vliegen en daar worden we alweer netjes opgewacht.

Carcass hebben we tijdens de Antarctica reis ook bezocht. Waar we nu slapen hebben we toen thee en allerlei koekjes gegeten. Leuke herinnering. Na de lunch wandelen we naar Leopard Beach. Mooi wit zand, flink wat pinguïns echt een bijna exotisch plaatje. Aan een uiteinde van het strand is een meer rustiger baaitje. Hier badderen de pinguïns en kunnen we ze vanaf een hoger deel goed volgen als ze onderwater zijn. Ze maken mooie sprongen en vliegen het strand op. Ook zien we ze spartelen en zich echt poetsen. De tijd vliegt om...

4 januari 2019 Carcass Island 

Als we opstaan doet het zonnetje het al goed. De tuin zit vol met Caracaras die hier wel heel nieuwsgierig zijn. In de boom zitten er nog meer misschien samen wel 14 stuks. We maken onze spullen klaar voor de dagtrip naar West Point Island en gaan ontbijten. Mike de schipper komt langs en geeft aan dat we vandaag beter niet kunnen gaan want vanaf een uur of 10 gaat het regenen en flink waaien en dan wil je niet bovenop de kliffen staan. Ik kijk naar het zonnetje buiten, hij zal het wel weten. Nog tijdens het ontbijt begint het te betrekken en ziet het er opeens veel minder vriendelijk uit.

Samen met de 2 Aussies Bob en Sally gaan we met Rob mee voor een dagtour over het eiland. Met z'n allen in de auto en richting de zeeolifanten aan de andere kant van het eiland. Rob stopt waar we maar willen bij kkv-tjes, skuas op het nest, ganzen en eenden op het meer en de zeeolifanten. Het regent steeds harder dus bij iedere stop snel naar buiten en weer snel terug. Fijn dat we op deze manier het eiland kunnen verkennen.

5 januari 2019 West Point Island 

Na het ontbijt worden we met de auto naar de aanlegsteiger zo'n 300 meter verderop gebracht. Niet dat we dat niet kunnen lopen, maar omdat het te veel geregend heeft. Mike is bang dat er dan te veel modder onder de schoenen zal zitten, waardoor mensen misschien uitglijden bij het aan boord gaan. Ook de eilanders zelf worden met de auto gebracht.

Als we wat meer op open water zijn, wordt de zee wat ruwer en gaan we af en toe goed op en neer. Als we dichter bij West Point komen, worden we begeleid door albatrossen. Na 40 minuten varen, leggen we in een wat meer beschutte baai aan. We volgen een pad door het tussac gras en al snel komen we bij de kolonie zwarte wenkbrauwalbatrossen uit. Een balk tussen paaltjes geeft aan dat we niet verder mogen, maar dat is ook absoluut niet nodig, want op nog geen halve meter en soms zelfs nog minder, zitten deze prachtige vogels op hun nest. Wat een prachtig uitzicht.

Je kunt langs de kolonie aflopen over een lengte van ca. 100 meter. En steeds erg dichtbij. Schitterend gewoon. Het is een komen en gaan van albatrossen en zo nu en dan zie je ook de Rockhoppers tussen de nesten. We zien ook nog wat zeehonden aan land gaan. Ze moeten eerst door een lastige, zeer woelige inham, maar als ze daar eenmaal voorbij zijn, kunnen ze redelijk makkelijk op het land komen.

6 januari 2019 Carcass Island en Volunteer Point 

Vandaag vliegen we via Stanley naar Volunteer Point. Volgens het vluchtplan rond de middag dus we hebben alle tijd. Wij lopen naar de aanlegsteiger waar we gisteren de Night Herons hebben gezien. De reigers zitten er nog we tellen er 9. We klimmen een stukje omlaag om beter zicht te hebben terwijl 2 zeeolifanten rustig langs zwemmen. Via het strand met wel 15 Caracaras een hoop ganzen scholeksters en diverse eenden lopen we terug voor de lunch waar we horen dat onze vlucht helaas vertraagd is...

Mike loopt de lounge binnen we vertrekken over 5 minuten naar de airstrip. Spullen in de landrover en zo'n 20 minuten hobbelen. Maurice doet de verschillende hekken onderweg open en dicht. Dat hij zichzelf bij één van de hekken aan de verkeerde kant opsluit kan Mike wel waarderen hij zal het niet verder vertellen. We koppelen de brandblusinstallatie aan en jagen dan al toeterend de ganzen van de landingsbaan. Nog steeds geen contact en inmiddels is het al 15 minuten na ETA. De wind is wat gedraaid en dus is een andere airstrip nu logischer dus daarheen en ook weer de ganzen wegjagen.

Na 40 minuten kraakt de radio en meldt de piloot zich. Inderdaad heeft hij voor deze baan gekozen en niet veel later zien we hem over de heuvel aankomen. Hij vliegt héél langzaam hij lijkt wel stil te hangen boven het heuveltje. Dan gas bij en een mooie landing. Vier man en een berg bagage eruit. Wij tweetjes erin en we zijn alweer weg. 50 minuten het langste tot nu toe. Het kan een bumpy vlucht worden maar wij vinden het reuze meevallen. We vliegen nu ook over de 2 grote eilanden en zien de bergen met steenslides. Soms een klein huisje met airstrip voor de deur, wat een aparte wereld is dit toch. De schapen rennen over de vlaktes en ik zie zowaar één auto rijden. Als we Stanley naderen kijken we uit over de haven en herkennen we het vergane schip. We landen op asfalt dit keer weer eens wat anders dan een hobbelig weiland.

Derek, de warden van Volunteer Point bij wie we overnachten, staat ons al op te wachten. Het eerste stuk is asfalt en gravel maar na een klein uur gaan we hobbelen. De 4x4 is echt nodig, flinke kuilen soms modderig. Bij een steilere klim gas erop en even later over een stuk strand want het is eb. Bij een piepklein huisje stoppen we. Echt een huisje voor mij, Maurice moet bukken zeker op de steile smalle trap.

Derek zet ons bij de Koningspinguïns af, wijst ons links en rechts het één en ander aan en laat ons dan achter. Wij tweetjes tussen de Koningspinguïns met nog een paar jonkies. Wel hebben veel pinguïns een ei op hun poten, maar die laten ze nog niet echt zien. Overal liggen lopen en tetteren de pinguïns ook buiten de stenen, die voor mensen de rand van de kolonie vormen. Ook lopen de schapen tussen de beesten door wat een grappig gezicht. Er staan diverse bordjes met 'Only penguins beyond this point'.

We lopen voorzichtig via de Magelhaen kolonie met hun ondergrondse nesten naar het strand waar enkele pinguïns heen en weer lopen. Leuk om te zien hoe de 3 soorten hun eigen manier van lopen hebben en hoe ze op hun manier in en uit het water gaan. De Konings zijn heel relax en lopen statig als heertjes. Twijfelen wel héél lang voor ze het water in gaan áls ze dat al doen. De Magelhaen is schichtig en rent of glijdt over het zand meteen het water in. De Gentoos waggelen echt en kijken voor ze het water in gaan eerst goed rond en duiken dan meer. We lopen via het strand terug naar huis waar we precies op tijd aankomen en meteen kunnen aanschuiven. Na het eten weer naar buiten want het zou wel eens een mooie zonsondergang kunnen worden. Het water weerspiegeld het roze licht mooi gezicht met de pinguïns. Als zo tegen half 10 de schemer invalt vinden we het mooi geweest en duiken we ons bed in. Wekker op half 4 voor de zonsopkomst.

6 januari 2019 Volunteer Point 

Gelukkig is het vakantie en gaat om 03.30 uur de wekker. Eerst kijken hoe het weer is. Het ziet er goed uit, dus we besluiten om voor een zonsopkomst er op tijd uit te zijn. Het is een paar minuten lopen naar het strand en de lucht begint lichtjes te kleuren. We lopen dichter langs de waterkant, maar de Magelhaen zijn erg schichtig en duiken of direct terug het water in, of 'rennen' er van tussen door snel op hun vleugels en poten te rennen.

Een grotere groep van zo'n 30 Koningspinguïns twijfelt of ze nu wel of niet het water zullen ingaan. Ze staan erg lang stil en als er uiteindelijk eentje het water ingaat, volgt de rest. Maar nog geen 20 tellen later is de hele groep alweer op het strand. Zouden ze bang zijn voor de zeeleeuw die de laatste tijd pinguïns op het strand aanvalt en verorbert? We zagen er eentje vanochtend in het water...

Als alle Koningspinguïns uit het water zijn, waggelen ze iets verder, waar alles weer van voren begint. Lang twijfelen, eentje het water in, de rest het water in en er allemaal weer uit. Dit herhaalt zich een paar keer en de route is vrij voorspelbaar. Ik ga dus lekker op het strand liggen voor foto's en ze lopen zowaar op één meter afstand langs me heen. Wat een heerlijk gevoel! We besluiten om na het ontbijt naar de kolonie Koningspinguïns te gaan, nu eerst terug naar het Warden's House.

Trudy heeft ook al een lunchpakket klaargemaakt, dus dat gaat mee de tas in. En we zijn weer op pad... Nu lopen we eerst naar een plekje waar een groepje pinguïns bij het water staan en hun veren verliezen. Zij kunnen nu dus niet zwemmen, dat kan pas weer als ze een waterdichte vacht hebben. Daarna langs de waterkant door naar een Gentoo kolonie. Veel jonkies, één wel heel relaxed op z'n rug, en vervolgens door naar de kolonie Koningspinguïns iets verderop. Wat zijn er hier toch veel van deze mooie dieren.. En verder vrijwel niemand hier. Het is weer volop genieten Na het avondeten gaan we voor de derde ronde, ook nu weer via het strand naar de kolonie. De lucht kleurt niet zo mooi als gisteren, dus verlaten we het strand redelijk snel en lopen we naar de kolonie. Terwijl de losse veren van het ruien in het gras dwarrelen, liggen de pinguïns voor apegapen. Blijkbaar is ruien best vermoeiend. De heertjes paraderen nog heen en weer en meppen er af en toe flink op los. Wat is het toch jammer dat we morgen weer weg moeten. Hier zouden we best nog wel een dagje langer willen blijven.

8 januari Volunteer Point - Sea Lion Island

Als we wakker worden regent het en is het heel bewolkt. Derek kijkt bedenkelijk, want wind is nooit een probleem voor FIGAS, maar mist en laaghangende bewolking wel. Op het enorme vliegveld checken we onze bagage weer in en mogen we door naar het vliegtuigje. Het zicht is dus toch goed genoeg? We vliegen heel laag over het water en blijven zo onder de wolken. Leuk om te speuren naar walvissen en orka's, maar helaas. We vliegen een aardig tijdje voor de landing ingezet wordt op zowaar een vrij vlakke verharde landingsbaan. Uiteraard ook gewoon van zand en als je al lopend niet uitkijkt, krijg je zo een vliegtuig op je hoofd.

Direct naast de Sea Lion lodge ligt een kolonie met Ezelspinguïns, dat wordt dus de eerste stop. Echt leuk dat je hier gewoon direct vanuit je bed tussen de pinguïns staat. We volgen een groepje en komen terecht op de pinguïn highway. Een pad van zwarte aarde tussen het hoge tussac gras, waarover de pinguïns af en aan lopen. We duiken zelf het grags in zodra we ze zien aankomen en liggen zo op ooghoogte te kijken naar deze rappe beestjes. Het geluid van de voetstappen is echt prachtig, alleen hier zou je al uren kunnen blijven zitten.

9 januari Sea Lion Island

Vanochtend wandelen we naar de sea lions, waar dit eiland haar naam aan te danken heeft. Onderweg veel kleine vogeltjes, ook weer snippen. Het landschap is hier echt heel anders, heel kleurrijk, met net als op Saunders, de beroemde besjes, waar o.a. jam van gemaakt wordt. Als we aan de rand van de kliffen aankomen, zien we beneden ons de zeeleeuwen. We moeten goed opletten, want het waait erg hard, voor je het weet lig je beneden. Eigenlijk wel jammer dat we ze alleen van bovenaf kunnen zien, zo'n afstand zijn we niet meer gewend. 

Vanaf de rotsen lopen we het binnenland weer in en al snel kijken we uit over een grote vlakte wuivend gras. Door de wind vormt ook dit weer mooie patronen. Op één van de binnenmeren zwemmen veel eenden en ganzen. Een eendenjong komt wel heel dichtbij, maar moeders let goed op. Bij de fuut-achtigen zwemmen de kleintjes op de rug mee, grappig gezicht.

We komen langs caracara's met jongen, die hebben het goed bekeken, zo dicht bij de pinguïnkolonie. Er liggen dan ook aardig wat lege eierschalen. Terwijl we hiernaar staan te kijken, landt op de achtergrond het vliegtuigje van FIGAS. Blijft een vreemd gezicht hoor. Via de Magelhaentjes in het tussac gras, lopen we naar het strand, waar zeeolifanten liggen. Niet veel later vliegt het vliegtuigje laag over, het is echt landen, uitladen, inladen en weer opstijgen, 5 minuten zal het zijn geweest.

Er ligt een grote groep zeeolifanten, de scheten, het geproest en het zandgooien is dan ook niet te missen. Kleine pinguïns waggelen er tussendoor en kleine vogeltjes pikken in ruggen, tot irritatie van de zeeolifanten, die hierdoor telkens hun ruggen in een bocht krommen, als ze omhoog komen. Vogeltje vliegt weg, maar 2 tellen later herhaalt alles zich weer. Een stel zeeolifanten vindt het nodig om recht voor ons een potje te gaan stoeien en komen hierdoor wel erg dichtbij. We klimmen dus maar even iets hoger de rots op.

Via het strand met Magelhaen en een verdwaalde Koningspinguïn lopen we naar de andere kant van het eiland, waar de Ezelspinguïns zitten. We moeten hiervoor wel door het gebied van de sterns, dus opletten en uit de buurt van eventuele nesten blijven, ze zijn namelijk erg territoriaal. We zien al snel pinguïns die uit zee springen. Soms denk je dat ze door de enorme snelheid een flinke sprong zullen maken, maar dan schuiven ze eigenlijk meer het strand op, dan dat ze springen. Andere komen echt hoog uit het water en komen zo aan land. Ze lopen dan meteen via de highway naar de kolonie, dus wij volgen weer. Onderweg zien we een caracara die een pinguïn aan het opeten is, best een groot exemplaar, geen jonkie. Al helemaal leeggegeten trekt hij nu aan de kop en poten, terwijl andere pinguïns er gewoon langslopen. Vast blij dat zij het niet zijn.

10 januari Sea Lion Island

Vanochtend worden we met de auto naar de punt gebracht waar de Rockhoppers uit zee komen. Het is slecht weer, dus fijn dat we straks ook weer opgehaald worden. We dalen een stukje af en zien de pinguïns de rotsen naar beneden klauteren. We zitten hier prima, de witte duiven zitten naast ons, de pinguïns trekken zich niets van ons aan en lopen voor en achter ons langs en de aalscholvers rekken hun lange nekken verder uit om ons te bekijken. Beneden zien we de hoge golven kapot slaan op de kust, wat een kabaal. De pinguïns die het water in willen, staan echt te timen wanneer ze het beste een duik kunnen nemen. Enkelen krijgen zie keuze niet en worden zo de rotsen afgespoeld. Pinguïns die aam land willen komen, moeten kamikaze capriolen uithalen en worden echt op de rotsen en in het wier gesmakt. Maar goed dat ze een flinke vetlaag hebben, want ze komen toch met een kracht neer. Dan snel verder waggelen om te voorkomen dat een volgende golf ze weer mee het water in trekt.

's Middags gaan we uiteraard weer naar de highway en met de pinguïns mee door naar het strand. Onderweg passeren de pinguïns die terug gaan naar de kolonie ons. Ze waggelen door plassen water en krijgen behoorlijk wat zand en gruis om hun oren, hebben ze eigenlijk oren?, door de flinke wind die alles laat opstuiven. Doordat het hard waait, liggen de pinguïns op het strand verscholen in het zand en worden ze gewoon overdekt met zand. We kunnen ze in het water goed volgen en denken dan ook precies te weten waar ze uit het water komen springen, maar op het laatste moment wijken ze dan toch net weer iets van de route af.... grrrr.

11 januari Sea Lion Island - Stanley

Onze laatste ochtend hier en het is mooier weer, rustiger, dus gaan we nog een keer naar de zeeleeuwen. Nu kunnen we een stuk makkelijker blijven staan en worden we niet bijna van de rots geblazen. Grote imponerende mannetjes die uitdagen, veel jonkies en de vrouwtjes die de boel in de gaten houden. We proberen langs de kust te blijven, terwijl we richting de lodge teruglopen en komen uit bij een klein watertje waar Magelhaen aan het zwemmen zijn. Weer een heel andere omgeving dan op de rest van het eiland.

Dan is het tijd om terug te gaan, we moeten echt weg. We lopen weer naar de landingsbaan en niet veel later komt het vliegtuigje aanvliegen, mooie landing. Er komen er rond dit tijdstip 2, dus er wordt even gecheckt of dit de onze is. Instappen en dan helaas afscheid nemen van Sea Lion en terug naar Stanley.

12 januari Stanley

Als ik de gordijnen open doe en over de haven uitkijk, zie ik de Plancius liggen. Het moest zo zijn! In 

2002 stonden we op de kade in Ushuaia, in het uiterste zuiden van Argentinië. Terwijl de expeditieschepen naar Antarctica volgeladen werden, namen we ons voor uiterlijk 10 jaar later ook die bijzondere reis te gaan maken. Eind 2012 was het zover en stonden we weer op de kade in Ushuaia. Bepakt en bezakt stapten we aan boord van de Plancius van Oceanwide Expeditions. Eerste stop onderweg waren de Falkland Eilanden. Net als in Ushuaia wisten we ook toen zeker, dat we hier een keer terug wilden komen. En nu was het dus zover en mochten we 2 weken genieten van het aparte wereldje op de Falklands. Na 17 jaar is de cirkel rond. Tijd om naar huis te gaan.